در سایت یونیسف شهر دوستدار کودک به این صورت تعریف می شود:

یک شهر دوستدار کودک یک سیستم محلی از مدیریت خوب هست که به تامین حقوق کودکان متعهد است.

یک شهر دوستدار کودک فعالانه به تحقق حقوق تمامی شهروندان جوان متعهد می گردد از آن جمله:

• بر تصمیمات مرتبط با شهرشان تاثیر بگذاند.
• ارائه نظرات شان درباره «شهر مطلوب»
• مشارکت در خانواده و جامعه و زندگی اجتماعی
• دریافت خدمات اولیه مانند مراقبت های بهداشتی و آموزشی
• دسترسی به آب سالم و دسترسی به فاضلاب مناسب
• ایمن ماندن از بهره کشی، خشونت و سوءاستفاده
• امکان رفت و آمد امن در خیابان ها
• امکان دیدن دوستان و بازی
• داشتن فضای سبز برای گیاهان و حیوانات
• زندگی در محیطی بدون هیچ آلودگی
• امکان مشارکت در رویدادهای فرهنگی و اجتماعی
• • به رسمیت شناخته شدن همه کودکان به عنوان شهروندان برابر و دسترسی به تمامی خدمات صرفه نظر از نژاد ، مذهب ، گروه قومی ، درآمد و جنسیت

یونیسف برپایه یک تفاهم نامه مشترک با شهرداری محدوده ای در حاشیه ارگ باستانی را به عنوان محدوده شهر دوستدار کودک اعلام کرده است و در این محدوده برای اولین بار در ایران مسئولیت تأمین هزینه ساخت و برپایی چندین مرکز آموزشی و خدماتی (از جمله مرکز اجتماعات) را برعهده گرفته است.برای آن که اهمیت این مسئله از منظر یونیسف روشن شود کافی است نگاهی به گزارش سال گذشته یونیسف (۲۰۰۶ میلادی) انداخته شود. هر چند شهر دوستدار کودک در آن سال تنها یکی از شش عرصه فعالیت این سازمان در ایران بوده است (سایر عرصه ها عبارت بوده اند از: آموزش دختران و توانمند سازی زنان ، حمایت از کودکان ، رشد و تکامل یکپارچه کودکان خردسال ، اچ آی وی ، ایدز و خدمات دوستدار نوجوان ، نظارت بر پیمان نامه حقوق کودک و امداد اضطراری در زلزله لرستان) شهر دوستدار کودک بیش از ۲۲ درصد بودجه این نهاد را به خود اختصاص داده است ، که عمدتاً صرف ساخت و سازهای فیزیکی در این محدوده شده است. اما مقامات این سازمان به خوبی می دانند که برپایی شهر دوستدار کودک بم در درجه اول فرایندی چند وجهی مشارکتی ، اجتماعی و انسانی است و ساختمان ها تنها می توانند جزء کوچکی در این فرایند باشند ، برپایه چنین نگرشی است که یونیسف برای ایجاد مقدمات لازم (چنان که در همان گزارش آمده است) با دانشگاه شهید باهنر کرمان تفاهم نامه ای منعقد کرد که فعالیت های مرتبط بااین تفاهم نامه هر ماه در خبرنامه شهروندان و مشارکت (دوره دوم)منعکس می شود.از آن جمله پیگیری طرح مدیریت پایدار مرکز اجتماعات شهر دوستدار کودک است که در دوره دوم شورای اسلامی شهر بم به پیشنهاد دکتر اسماعیلی به تصویب شورای شهر و شهردار رسیده است.آنچه در اینجا اهمیت دارد این است که هر چند که نمونه هایی از شهر دوستدار کودک در مناطق مختلف جهان برپا شده است اما تجربه برپایی چنین شهری در ایران تازه است و بم به حق به عنوان مکان آزمون اولین شهر دوستدار کودک ایران انتخاب شده است.چگونه می توان در آزمونی چنین دشوار به موفقیت رسید. اولین نکته توجه به آخرین دستاوردهای جهانی در این زمینه است از آن جمله نتایجی است که سال گذشته شبکه شهرهای دوستدار کودک اروپا اعلام کرده است که مهمترین آنها عبارتند از:

الف- شهر دوستدار کودک نیازمند راهبردی است که تمامی محله ها را دربرگیرد. این راهبرد باید به سیاستگزاری و برنامه ریزی برای تمام شهر بپردازد و نه به محدوده ای خاص.

ب- شهر دوستدار کودک نیازمند راهبردی است که تمامی عرصه های زندگی را دربرگیرد: آموزش ، حمل و نقل ، خدمات عمومی ، بهداشت محیط ، امکانات ورزشی و …

ج- شهر دوستدار کودک نیازمند راهبردی میان نسلی است که فقط کودکان را شامل نمی شود ، بلکه کودکان به عنوان اعضایی از جامعه بزرگتر شامل افراد جوان ، میانسال و سالمند محسوب می شود.

د- شهر دوستدار کودک نیازمند راهبردی است که مشارکت کودکان و جوانان را برای بهبود شرایط زندگی شهری تضمین می کند.

ه- شهر دوستدار کودک امری به شدت پویا و مبارزه ای دائمی است هدفی پیوسته است و نه عنوان یا لقبی که یک شهر با تلاشی موقت و برای همیشه به دست می آورد.

این پنج راهبرد پایه ای نشان می دهد که قدم گذاشتن در چنین مسیری تا چه اندازه دشوار است و به چه درجه عشق، خلاقیت و هماهنگی بین بخشی را طلب می کند ناگفته پیداست وظایف شورای شهر و شهرداری در این عرصه از همه بیشتر و مسئولیت آنها سنگین تر است.

منبع:

http://www.childfriendlycities.org/home.html

http://bamnews.ir/mods.php?id=News&file=article&sid=39