نقاشی شهر و دیگر هیچ

نوشته شده توسط:میثم مطلق در معماری » منظر | ۰۴ آذر ۱۳۹۱ - ۱۵:۵۳ | ۵ دیدگاه

وقتی یک نقاش می‌خواهد نگاهی تازه به تهران داشته باشد، نگاه او چگونه خواهد بود؟ نسبت نقاشی و معماری چیست و نقاشان معاصر چقدر تحت تاثیر معماری معاصر ما قرار دارند؟ نمادهای معماری تهران روی بوم کدام‌ خواهند بود؟

صدیقه نیره آل‌داود، کارشناس نقاش و کارشناس ارشد پژوهش هنر اردیبهشت‌ماه در گالری «مهرین» نمایشگاهی از آثار نقاشی خود را با عنوان «شهر» برگزار کرد که در آن نگاهی تازه به شهر تهران داشت؛ موضوعی که تا کنون هنرمندان توجه اندکی به آن داشته‌اند اما او در این آثار نگاهی داشته به پلانی از شهر تهران که این روزها به صورت یکی از مهم‌ترین نمادهای شهری است. او در واقع در آثار جدید خود با نگاهی معمارگونه نماهای گوناگونی از شهر تهران و به خصوص برج میلاد را ارائه داده است. بهانه‌اش نیز تحت‌تاثیر قرار گرفتن چشم‌انداز ساختمان خانه‌اش پس از ساخت برج میلاد بوده است، آن‌طور که خود می‌گوید: «چشم‌انداز ساختمان ما به‌گونه‌ای بود که ساخته شدن برج میلاد را طی ۱۲ سال حس کردیم. من سال‌هاست که در این خانه زندگی می‌کنم بنابراین هر لحظه شاهد آن بودم که این برج چگونه بر تارک شهر ما رویید و رشد کرد. البته در این سال‌ها برج‌های بسیاری مثل قارچ در تهران روییدند و کوهستان‌های تهران را از مقابل چشمان ما حذف کردند و از چشم‌انداز ما بریدند. بنابراین با خودم فکر کردم تا ساختار شهر و منظره خانه خودم را از دیدگاه نقاشانه مطرح کرده و سوژه کارهای جدید خود قرار دهم.»
او علاقه‌مند به معماری است که یکی از مباحث مهم در پژوهش هنر است. صدیقه نیره آل‌داود اگر چه کارشناسی خود را در زمینه نقاشی گرفته است اما برای کارشناسی ارشد خود پژوهش هنر را انتخاب کرد و در این مدت مقالات متعددی را نیز به نگارش درآورده است که در آنها میراث فرهنگی و معماری ایران را چون تخت‌جمشید، طاق بستان، مناره‌ها و مساجد مورد توجه قرار داده است چراکه بر این اعتقاد است: «مهم‌ترین میراثی که برای ما به جا مانده، معماری است و بی‌توجهی به آن می‌تواند بخش مهمی از فرهنگ و میراث ما را تخریب کند که بدون شک مشکلات مهمی را به وجود خواهد آورد.»
او می‌گوید: «به علت رشد معماری‌های مدرن که در این سال‌ها ساخته شده، نگاه من از پنجره دستخوش تغییر و تحول شده و نمای شهر در این مدت گاه اندوهگین، گاه هیجانی و گاهی تا مرز سیاهی مطلق پیش رفته است.» او منظره عمومی شهر به خصوص نماهای مختلف «برج میلاد» را از مناظر مختلف مورد بررسی قرار داده است و جالب آنکه به این نتیجه می‌رسد یکی از زیباترین نماهای برج میلاد در بزرگراه شیخ فضل‌الله نوری قرار دارد که محل زندگی او به حساب می‌آید چراکه در امتداد این نمای عمودی، چند پل افقی قرار دارد و این باعث خنثی شدن نمای عمودی برج میلاد می‌شود که به زیبایی این پلان انجامیده است. همین مساله کمپوزیسیون مناسبی نیز برای نقاشی او به وجود آورده است. اگرچه گاهی نیز مشکلی برای کمپوزیسیون به‌وجود آورده، اما «آل‌داود» عامدانه این نما را در آثار خود حفظ کرده است تا نگاهی رئالیستی به این سازه و تاثیر آن بر شهر داشته باشد. خودش می‌گوید: «دلم می‌خواست نشان دهم که تهران سال ۹۰ چگونه بوده است. به همین دلیل با وجودی که دو تا از نقاشانی که آثار من را قبل از برگزاری نمایشگاه دیده بودند، از من خواستند تا این سازه عمودی را حذف کنم، اما این کار را انجام ندادم. هر چند در برخی آثار برج میلاد خود در میان چند ساختار معماری دیگر قرار گرفته و تنها ‌هاله‌ای از آن مشخص است.» نکته مهم در آثار «آل‌داود» قدرت طراحی او است که در این آثار به خوبی مشهود بوده و او نیز آگاهانه این خط‌ها را در آثار خود حفظ کرده است.او اما درباره فضای نقاشی ایران در این سال‌ها می‌گوید: «نقاشی ایران در سال‌های بعد از انقلاب به‌طور کامل متوقف شده بود و هنرمندان تنها کارهای سفارشی یا موضوعی انجام می‌دادند. در دو دهه قبل نیز تنها فرمالیسم محض و انتزاع صرف بر فضای نقاشی ایران حاکم شد و کارهای دانشجویان به طبیعت بی‌جان، خط و رنگ‌ها و فیگور و پرتره معطوف می‌شده و به این ترتیب هنر نقاشی از واقعیت‌های اجتماعی بسیار دور شد. تکنیک‌ها و روش‌های هنر مدرن و پست‌مدرن به ایران آمده اما موضوع انسان مدرن و اجتماع ایران از آن حذف شده است. اکنون نیز همه‌چیز تحت سلطه بازار هنر است و به همین خاطر بار دیگر هنرمندان به انجام کارهای سفارشی روی آورده‌اند، کارهایی که می‌دانند مورد استقبال حراجی‌های آثار در خارج از کشور قرار می‌گیرد. به همین خاطر است که هنرمندان مستقل به هیچ عنوان مورد حمایت قرار نمی‌گیرند و همیشه کارهایشان با مشکلات فراوانی روبه روست.»
صدقه نیره آل‌داود این نمایشگاه خود را به «عربعلی شروه» یکی از استادان خود تقدیم کرده بود که مدتی از بیماری رنج می‌برد و درست در روز پایان نمایشگاه دار فانی را وداع گفت. عربعلی شروه، نقاش، مترجم و سفالگر معاصر با انتشار و ترجمه کتاب‌های مختلف هنری نقش مهمی در تربیت نسل نوجوی هنرمندان پس از انقلاب داشت.

مطالب مرتبط:

نقاشی شهر یا منظر عمومی

نظرات
ارسال نظر

manicure
- ۱۳۹۶/۰۱/۱۹ - ۱۶:۱۸:۴۷
excellent issues altogether, you simply gained a emblem new
reader. What could you recommend about your publish that you just made some days
in the past? Any sure?
manicure
- ۱۳۹۶/۰۱/۱۹ - ۱۹:۱۱:۴۶
I am regular reader, how are you everybody? This post posted at this
web page is in fact fastidious.
manicure
- ۱۳۹۶/۰۲/۱۶ - ۲۳:۵۸:۵۷
Hey there! This post could not be written any better!
Reading this post reminds me of my old room mate!
He always kept talking about this. I will forward this write-up to him.
Fairly certain he will have a good read. Thank you
for sharing!
beckynunemaker.wordpress.com
- ۱۳۹۶/۰۵/۱۰ - ۱۵:۲۱:۳۸
Amazing! Its truly amazing post, I have got much clear idea regarding
from this article.
What causes pain in the Achilles tendon?
- ۱۳۹۶/۰۵/۳۱ - ۱۱:۳۹:۴۶
Hi I am so glad I found your website, I really
found you by error, while I was looking on Google for something else, Anyways I am here now and would just like to say cheers
for a tremendous post and a all round entertaining blog (I also love the theme/design), I don't have time to look over it
all at the moment but I have bookmarked it and also added in your RSS feeds,
so when I have time I will be back to read a lot more,
Please do keep up the great job.

نقاشی شهر و دیگر هیچ

نظرات

ارسال نظر

manicure

manicure

manicure

beckynunemaker.wordpress.com

What causes pain in the Achilles tendon?