گاهی به معماری ساختمان آکادمی هنر و معماری کوپر

نوشته شده توسط:میثم مطلق در معماری » معماری جهان | ۰۴ آذر ۱۳۹۱ - ۰۰:۰۷ | ۲ دیدگاه

این ساختمان غول‌پیکر، یکی از اتفاقات نادر معماری سختگیر امروز است. ساختمانی که به‌رغم اثر منفی نگاه اول روی مخاطبان -به‌خصوص آن‌هایی که گرایش پایدار دارند- وقتی به آن نزدیک شوی و جزئیات آن را مطالعه کنی، احتمالا ارتباط بدی با آن برقرار نخواهی کرد.

کافی است هر کسی نگاهی به تصاویر این پروژه بیندازد؛ اطلاعات اولیه را درباره موقعیت شهری آن و بستری که این ساختمان در آن طراحی شده، به‌دست بیاورد؛ از اسم و رسم آرشیتکت آن بپرسد؛ برنامه فیزیکی طرح را مطالعه کند و البته کمی در جزئیات دقیق شود تا بی‌شک به این نتیجه برسد که ساختمان آکادمی هنر و معماری کوپر، یکی از آوانگاردترین ساختمان‌هایی است که تا به امروز در نیویورک ساخته شده است؛ به‌خصوص در این زمانه و روزگار که با بالا گرفتن تب معماری پایدار، بحث داغی میان معماران در‌گرفته که آیا معماری نباید بیش از «ساختن» به سمت‌و‌سوی «نساختن» پیش برود؟ اما چه شده که دفتر معماری معتبر «مورفوسیس» و سرپرست معماری‌شان «تام مین» (Thom Mayne)، این ساختمان را به این شکل جسورانه، طراحی کرده‌اند؛ لابد داستانی دارد که باید آن را از دل اطلاعاتی که درباره این ساختمان در مجلات معتبر معماری دنیا منتشر شده جست‌وجو کرد.
دو ‌سال بیشتر از عمر این ساختمان نمی‌گذرد. بنا هنوز داغ‌داغ است. آنقدر که اعضای موسسه AIA امریکا، به‌تازگی جایزه ویژه خود را به این ساختمان داده‌اند اما داستان طراحی این ساختمان، به 10‌سال پیش و تصویب طرح توسعه «کالج خصوصی کوپر» برمی‌گردد. کالج کوپر، یکی از مجموعه مدرسه‌های خصوصی در نیویورک است که با ایده «آموزش رایگان برای دانشجویان مستعد» در سال‌1865 راه‌اندازی شده است. شعار کوپر همیشه این بوده که آموزش مثل آب‌و‌هوا، حق رایگان همه افراد جامعه است. از این رو در مدرسه‌های کوپر به روی هر کسی که علاقه و شایستگی داشته باشد، همیشه باز است اما با گذشت زمان، گردانندگان مجموعه مدرسه‌های کوپر احساس کردند که با توجه به نیازها و شرایط جدید، بازنگری در طرح و بازسازی برخی از ساختمان‌های مجموعه ضروری است. بر‌این‌اساس طرح جامع توسعه‌ای جدید کالج کوپر بعد از کش‌و‌قوس‌های فراوان در سال‌2002 به تصویب دفتر طرح‌های جامع شهرداری نیویورک رسید و طرح احداث چند ساختمان‌ جدید، از جمله همین ساختمان «آکادمی هنر و معماری» به جریان افتاد. تصویب این طرح با توجه به ابعاد بزرگی که در مقیاس بستر طرح داشت، البته بدون حاشیه نبود و منتقدان زیادی بودند که مدیران کوپر و مشاور حرفه‌ای‌شان، یعنی مورفوسیس و تایم مین، توانستند آن‌ها را با توضیحات خود قانع کنند و از سر راه بردارند؛ که البته خیلی کار ساده‌ای نبوده است. تصورش را بکنید. امروز در شهرهای توسعه‌نیافته هم قانع کردن منتقدان برای جایگزینی یک ساختمان 9‌طبقه با یک ساختمان 100ساله دو‌طبقه کار آسانی نیست، چه برسد به نیویورک که یکی از پیشرفته‌ترین شهرهای دنیا‌ست و برای چنین کاری حتی اگر کسی بتواند از پس قوانین سختگیرانه شهرداری‌اش بگذرد، در روبه‌رو شدن با منتقدان سختگیر نیویورک‌نشین قطعا به مشکلاتی جدی‌ برخواهد خورد.
اما خب، به‌هرحال این خواست مدیران کوپر برای ساخت یک ساختمان بزرگ و نمادین و توانایی تیم طراحی برای پاسخ گفتن به این خواسته منطبق با اصول پایدار بود که باعث شد، هم شهرداری موافقت کند و هم دهان منتقدان بسته شود و چه‌بسا کار به تعریف و تمجید و جوایز معتبر معماری برسد.
مهم‌ترین ویژگی این ساختمان، بزرگی حجم و فرم نمای متخلخل آن است که نگاه هر رهگذری را به خود جلب می‌کند. ظاهرا این موضوع با بافت کامل محله‌ای که این بنا در آن قرار گرفته سازگار و هماهنگ به نظر نمی‌رسد. بافت غالب معماری محله، قدیمی و ساختمان‌های مجاور آن‌طور که به نظر می‌رسد حداقل 100‌سال قدمت دارند. چه‌بسا نخستین ایده‌ای که برای طراحی در چنین بستری به ذهن معمار می‌رسید، طراحی یک ساختمان فروتن بود که ساختمان‌های اطراف را در خود منعکس کند، اما تام مین یا اصلا مسئله‌اش احترام به بستر طرح نبود، یا آن‌طور که خودش مدعی است نمی‌خواسته از این ترفند امتحان شده و معمول استفاده کند. او جایی گفته است که ساختمان او و فضای پارادوکسیکالی که ایجاد شده، باعث می‌شود مردم ساختمان‌های اطراف را هم ببینند. به گمان او احتمالا همین که مردم و منتقدان درباره تعامل این ساختمان با ساختمان‌های اطراف سوال می‌کنند، نشانه‌ای است از این‌که همه به ساختمان‌هایی که تابه‌حال توجهی نشان نمی‌دادند، توجه کنند. با این همه، تفاسیر متفاوت و جالبی هم درباره این تعامل مطرح شده از جمله این‌که شکافی که روی پوسته بنا ایجاد شده است، انگار در اثر انرژی‌ای که از محیط اطراف به ساختمان وارد شده، به‌وجود آمده است.

مطالب مرتبط:

نظرات
ارسال نظر

manicure
- ۱۳۹۶/۰۱/۱۹ - ۱۸:۴۷:۵۱
I am regular reader, how are you everybody? This paragraph posted at this web page is truly good.
http://lianaryen.Soup.io/post/594891600/Hammer-Toe-Causes
- ۱۳۹۶/۰۲/۲۳ - ۰۲:۲۱:۰۵
Hi there, You've done a fantastic job. I'll certainly digg it and
personally suggest to my friends. I'm confident they will be benefited
from this website.

گاهی به معماری ساختمان آکادمی هنر و معماری کوپر

نظرات

ارسال نظر

manicure

http://lianaryen.Soup.io/post/594891600/Hammer-Toe-Causes