آخر وعاقبت کاخ ورسای ایرانی

نوشته شده توسط:میثم مطلق در معماری » منظر | ۰۴ آذر ۱۳۹۱ - ۲۱:۵۳ | ۳ دیدگاه

حتی اهالی میدان هروی هم نمیدانستند ساختمان مخروبهای که در انتهای خیابان شهید جمالی قرار گرفته، روزی محل رفتوآمد چرچیل و روزولت و استالین بوده و سرنوشت بزرگترین جنگ قرن بیستم در آن رقم خورده است.

ارزش یک بنا، به زیباشناسی معماری و ویژگی‌های فرمالیستی آن است و از آن مهم‌تر به زندگی‌ای است که در متن آن اتفاق افتاده یا قرار است که بیفتد. از این باب عمارت عین‌الدوله از باارزش‌ترین و مهم‌ترین بناهایی است که تاریخ تهران به خود دیده؛ بنایی که از تندباد حوادثی که بسیاری از بناهای مهم تاریخی و یادگارهای معماری قجری و دوره پهلوی اول را به ورطه نابودی کشانده، تا حدودی جان سالم به در برده و نسبتا در امان مانده است. این عمارت 100 ساله را البته نباید مانند سایر بناهایی که منسوب به بزرگان و ادیبان و سیاستمداران و رجال خوش‌نام و بدنام قجری و غیرقجری دید بلکه باید آن را در مقیاس جهانی برانداز کرد و در بازخوانی آن، یکی از نقاط عطف مهم‌ترین واقعه قرن بیستم را سراغ گرفت. اهمیت تاریخی عمارت عین‌الدوله، چه بسا کمتر از ورسای فرانسوی‌ها نیست که این همه به آن می‌بالند. اگر عهدنامه صلح در کاخ ورسای منعقد شد و به پایان جنگ اول انجامید، اینجا عمارت عین‌الدوله میزبان سران متفقین بود تا مقدمات پایان جنگ بین‌الملل دوم را آماده کنند؛ آن هم چه جنگی! بزرگ‌ترین جنگی که تاریخ جهان به خود دیده و همه جنگ‌های جهان، پیش‌درآمد و «آنونسی» برای آن نبوده‌اند؛ جنگی که بیشترین آسیب‌ها و تلفات جانی و مالی و روانی روی دست بشریت گذاشته و بسیاری از زندگی‌ها را تحت‌تاثیر خود به مسیری دیگر انداخته... پایان جنگ اول، آنچنان که در ورسای اتفاق افتاد، پایانی ناتمام و وقفه‌ای کوتاه برای وقوع جنگ دوم بین‌الملل بود اما مقدمه‌چینی برای پایان جنگ دوم، آنچنان که در عمارت عین‌الدوله تهران واقع شد، نه‌فقط توافقی برای آتش‌بس و پایان جنگ بلکه راه به‌سوی عصری نو گشود و مهم‌ترین نیم‌قرن تاریخ بشر را در نیمه دوم قرن گذشته رقم زد.
عکس معروف نشست تهران را که در آن سران متفقین چرچیل، روزولت و استالین روی یک ایوان کنار هم نشسته‌اند، خیلی‌ها دیده‌اند و درباره آن داستان‌ها شنیده‌اند. اما خیلی‌ها نمی‌دانند که این عکس در عمارتی در حوالی میدان هروی گرفته شده که تا همین چند سال پیش خانه‌ متروکهای بیش نبود. از آن خانه‌های قدیمی مرگ‌انتظار که نشسته‌اند تا خاک‌شان را توبره کنند و روی ویرانه‌شان زندگی روی زندگی سوار کنند.

مطالب مرتبط:

نظرات
ارسال نظر

علی
- ۱۳۹۱/۰۹/۰۴ - ۲۱:۵۵:۵۱
فکر می کنم با این مقدمه چینی مناسب بود که در باره وضعیت حاضر این بنا هم توضیح بدهید. این که با اشاره بنویسید که تا چند سال پیش متروکه ای بیش نبود کافی نیست. روشن بنویسید که چطور شد از متروکه بودن درآمد یا نه و چه کسی به این کار همت کرد و الخ.

پاسخ مدیر (shahrsazi ): دوست عزیز این مسئله بیشتر به مدیران شهری مربوط می شه که شوربختانه آنها هم پاسخگو نیستند..ولی ما درحال پیگیری هستیم
manicure
- ۱۳۹۶/۰۱/۱۹ - ۱۸:۱۲:۰۴
Howdy I am so excited I found your weblog, I really found you by
accident, while I was browsing on Google for something else,
Nonetheless I am here now and would just like to say thank you for a incredible post and a all round entertaining blog (I also love the theme/design), I don’t
have time to look over it all at the minute
but I have book-marked it and also added
your RSS feeds, so when I have time I will be back to read a great deal more, Please do keep up the great b.
manicure
- ۱۳۹۶/۰۱/۲۰ - ۰۸:۲۱:۲۵
Hi! I've been following your site for some time now and finally got the
courage to go ahead and give you a shout out from Kingwood Texas!
Just wanted to tell you keep up the good job!

آخر وعاقبت کاخ ورسای ایرانی

نظرات

ارسال نظر

علی

manicure

manicure