شهر شهر فرنگه بیا تماشا کن!

نوشته شده توسط:میثم مطلق در معماری » ایران شهر | ۰۴ آذر ۱۳۹۱ - ۲۱:۴۲ | ۳ دیدگاه

یادش به خیر! حتی اگر به سن‌مان قد ندهد، لااقل در فیلم‌ها دیده‌ایم؛ قدیم‌ها مرد دوره‌گردی در کوچه‌‌‌‌‌پسکوچه‌های شهر می‌گشت که با بساط و حرف‌‌های عجیبش توجه همه را به‌سوی خود جلب می‌کرد. بساط او که روی یک چرخ‌دستی حمل می‌شد، جعبه‌ای بود که چند سوراخ گرد داشت و به آن «شهر فرنگ» می‌گفتند.

حرف‌های «مرد شهر فرنگی» آن‌قدر عجیب بود که مردم پولی به او می‌دادند تا برای لحظاتی کوتاه، از آن دریچه‌های گرد داخل شهر فرنگ را ببینند. او هم برای آن‌که هیجان بیشتری را در دل مردم کوچه و بازار ایجاد کند، بی‌وقفه داستان‌هایش را تکرار می‌کرد، داستان‌هایی که در هیچ جای دیگر شنیده نمی‌شد: «شهر، ‌شهر فرنگه، از همه رنگه، بیا و تماشا کن».
اما امروز برای تماشای شهر فرنگ، نه به مرد شهر فرنگی نیازی است و نه به جعبه عجیبش. حتی لازم نیست برای تماشایش پولی بپردازیم. تنها کافی است که در کوچه‌و‌خیابان‌های شهرمان قدمی بزنیم و به نمای ساختمان‌ها نگاهی بیندازیم؛ آجر سه‌سانتی، سنگ گرانیت در رنگ‌های مختلف، سنگ مرمر، شیشه و اسپایدر، آلومینیوم و ورق‌های کامپوزیت و... توجه ما را به خود جلب خواهد کرد. شهر فرنگ همین‌جاست. گویی ساختمان‌ها در استفاده از مصالح مختلف برای لباسی که بر تن دارند، با یکدیگر رقابت می‌کنند و در این میان ساختمانی برنده است که «آن‌چه خوبان همه دارند» به یکجا داشته باشد! و بدین‌ترتیب است که نمای ساختمان‌هایمان تبدیل به کولاژی می‌شود از مصالح مختلف و متنوع که در نهایت بی‌سلیقگی در کنار هم چیده شده است.
در معماری معاصر ما بحران‌ها و آفت‌های زیادی وجود دارد که بخشی از آن به معماران مربوط می‌شود اما اگر منصفانه ببینیم و قضاوت کنیم، در‌می‌یابیم که در این مورد نباید تنها معماران را سرزنش کرد. چراکه خانه‌ها و آپارتمان‌های محلات مسکونی را غالبا معماران طراز‌اول و فارغ‌التحصیلان خلاق و خوشفکر طراحی نمی‌کنند، بلکه سلیقه عمومی است که معماری عامه‌پسند ایرانی را شکل می‌دهد و متاسفانه آن‌چه در نمای ساختمان‌های مسکونی در گوشه‌و‌کنار شهرها - و نه‌تنها تهران- شاهد هستیم، گواهی بر آن است که این سلیقه دچار آسیب‌های جدی شده است. حتی اگر بتوان استفاده از مصالح ناهماهنگ با اقلیم و فرهنگ را، بعضا با دلایلی نظیر صرفه اقتصادی، زیبایی، سهولت در اجرا، دوام و... توجیه کرد اما تنوع این مصالح در واحدهای همسایگی یک محله و بدتر از آن، تنوع مصالح در یک نمای واحد، دیگر قابل توجیه نخواهد بود. در حقیقت جریانی که امروز باعث بروز این پدیده شده است را باید در فرهنگ «مد روز» جست‌وجو کرد؛ جریانی که به سرعت در تمامی شئون زندگی امروزی در حال گسترش است و به نمای ساختمان‌ها هم سرایت کرده است. مد روز به‌دنبال آن نیست که با ارزش‌های فرهنگی و اصیل یک جامعه پیوندی برقرار کند و در محافل هنری مورد نقد زیبایی‌شناسی قرار گیرد و از آن‌جا که یک جریان موقت و ناپایدار است، تبعیت از آن به‌ویژه در امر ساخت‌و‌ساز، خسارت‌های عمده‌ای را بر سیمای شهری وارد می‌کند.
هرچند «معماری شهر فرنگ» را معماران طراز‌اول نمی‌سازند، اما آن‌چه بر‌عهده آن‌ها و مدیران شهری است، فرهنگ‌سازی به‌منظور ارتقای سلیقه عمومی و ارائه الگوهایی است که در عین به‌روز بودن، ریشه در مفاهیم عمیق و ماندگار معماری ایرانی داشته باشد.

مطالب مرتبط:

نظرات
ارسال نظر

manicure
- ۱۳۹۶/۰۱/۱۹ - ۱۲:۳۴:۲۴
I was recommended this blog by my cousin. I am not sure
whether this post is written by him as nobody else know
such detailed about my difficulty. You are wonderful!
Thanks!
manicure
- ۱۳۹۶/۰۱/۲۰ - ۱۳:۱۶:۰۳
Spot on with this write-up, I seriously believe this website needs a lot more attention. I'll probably be returning
to read more, thanks for the information!
How we can increase our height?
- ۱۳۹۶/۰۵/۳۱ - ۰۹:۳۶:۵۰
Hi there, all is going sound here and ofcourse every one is sharing facts, that's in fact fine, keep up writing.

شهر شهر فرنگه بیا تماشا کن!

نظرات

ارسال نظر

manicure

manicure

How we can increase our height?